خبر موافقت رهبری با درخواست رئیس‌جمهور برای بررسی مجدد «اف‌ای‌تی‌اف» در مجمع تشخیص مصلحت نظام، عده‌ای را خوشحال و عده‌ای را بدحال کرده است. دسته اول، این موافقت را زمینه‌ای برای تأیید «اف‌ای‌تی‌اف» در مجمع می‌دانند و دسته دوم تلاش می‌کنند مانع تأیید آن شوند.

روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:خبر موافقت رهبری با درخواست رئیس‌جمهور برای بررسی مجدد «اف‌ای‌تی‌اف» در مجمع تشخیص مصلحت نظام، عده‌ای را خوشحال و عده‌ای را بدحال کرده است. دسته اول، این موافقت را زمینه‌ای برای تأیید «اف‌ای‌تی‌اف» در مجمع می‌دانند و دسته دوم تلاش می‌کنند مانع تأیید آن شوند.

آنچه در این میان قابل تأمل است اینست که مخالفان تأیید «اف‌ای‌تی‌اف» قبل از اینکه بار دیگر این موضوع در جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام مطرح شود، خبر از عدم تأیید آن می‌دهند و همچنان بر طبل مخالفت می‌کوبند. آنها مشکلات کشور در زمینه تبادلات بانکی که ناشی از نپیوستن به «اف‌ای‌تی‌اف» است را یا نمی‌دانند و یا نادیده می‌گیرند. همین واقعیت تلخ نشان می‌دهد اعضاء مجمع تشخیص مصلحت نظام باید کسانی از طبقه عادی جامعه باشند تا به دلیل سروکار داشتن با مسائل روزمره جامعه، مشکلات را لمس کنند و بتوانند منطبق با نیازهای واقعی کشور و مردم، مصلحت‌ها را درک کنند و براساس آن تصمیم بگیرند.
رئیس کل بانک مرکزی می‌گوید: عدم تعیین تکلیف «اف‌ای‌تی‌اف» می‌تواند در نبود تحریم‌ها مانعی برای سیستم بانکی کشور در انجام مبادلات بانکی بین‌المللی باشد.
معنای سخن رئیس کل بانک مرکزی اینست که بلاتکلیف ماندن «اف‌ای‌تی‌اف» حداقل دو ضرر برای تبادلات بانکی دارد که یکی مربوط به زمان تحریم است و دیگری مربوط به زمان برداشته شدن تحریم‌ها. در زمان تحریم، علاوه بر اینکه اصولاً تبادلات بانکی میسر نیست «اف‌ای‌تی‌اف» هم عامل مضاعفی برای این محرومیت است. زمانی که تحریم‌ها برداشته شوند، اگر تکلیف ما با «اف‌ای‌تی‌اف» روشن نباشد، باز هم مشکل تبادلات بانکی در سطح بین‌المللی پابرجا خواهد بود.

بنابراین، ما نباید غل و زنجیری را که آمریکا یا تحریم‌ها بر دست و پایمان می‌گذارد، چند قفله کنیم. رد کردن «اف‌ای‌تی‌اف» به منزله چند قفله کردن تحریم‌هاست و حتی اگر تحریم‌ها هم برداشته شوند، نپیوستن به «اف‌ای‌تی‌اف» مانع تبادلات بانکی بین‌المللی خواهد بود.
مخالفان «اف‌ای‌تی‌اف» برای پیشبرد نظر و هدف خود، به جعلیاتی متوسل شده‌اند که اصولاً در مقررات مربوط به آن وجود ندارد. پیوستن ما به «اف‌ای‌تی‌اف» نه‌تنها ما را نسبت به اقدامات قانونی‌مان در سطح بین‌المللی محدود نمی‌کند، بلکه شفافیت کارنامه ما موجب می‌شود ما بتوانیم با استفاده از حضور در این پیمان بین‌المللی به افشاگری علیه اقدامات خلاف دیگران از پول‌شوئی و حمایت‌های آنها از تروریسم بپردازیم و در مجامع بین‌المللی دست بالا داشته باشیم. کسانی باید از پیوستن به «اف‌ای‌تی‌اف» بترسند که مرتکب تخلفاتی از قبیل پول‌شوئی و حمایت از تروریسم می‌شوند و با استفاده از جابجائی‌های پولی، اهداف ضدانسانی خود را دنبال می‌کنند. ما که تمام فعالیت‌هایمان بر مبنای قانون است، چرا باید از حضور در چنین پیمانی بیمناک باشیم؟
مخالفان پیوستن ایران به «اف‌ای‌تی‌اف» را عده‌ای به این تهمت بدبینانه متهم می‌کنند که می‌خواهند دست دولت فعلی را ببندند تا زمین بخورد. حتی اگر چنین نگاه بدبینانه‌ای درست باشد، حالا که ماه‌های پایان کار این دولت است، پیوستن به «اف‌ای‌تی‌اف» مشکلی از آن حل نخواهد کرد و صرفاً برای دولت آینده مفید و کارساز خواهد بود. بنابراین، وقت آنست که مخالفت‌ها پایان یابد و این مانع از سرراه کشور برداشته شود. نگاه جناحی به موضوعاتی که به منافع ملی کشور مربوطند، نگاه غلطی است ولی حتی اگر مخالفان با چنین نگاهی هم نسبت به «اف‌ای‌تی‌اف» نظر منفی دارند، اکنون زمان تجدیدنظر فرا رسیده است.