مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق کودکان در واکنش به سریال‌ نمایش خانگی «ملکه گدایان» که موضوع سوءاستفاده از کودکان کار، متکدی و بی سرپرست را مورد اشاره قرار داده، می‌گوید: این فیلم ضد حوزه اجتماعی است و چهره بدی از کودکان نشان داده که می‌تواند نسبت به این کودکان که خود قربانی مناسبات خطای اقتصادی و اجتماعی در کشور هستند، فضای منفی ایجاد کند و این موضوع می‌تواند برای آنها پیامدهای منفی به همراه داشته باشد.

مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق کودکان در واکنش به سریال‌ نمایش خانگی «ملکه گدایان» که موضوع سوءاستفاده از کودکان کار، متکدی و بی سرپرست را مورد اشاره قرار داده، می‌گوید: این فیلم ضد حوزه اجتماعی است و چهره بدی از کودکان نشان داده که می‌تواند نسبت به این کودکان که خود قربانی مناسبات خطای اقتصادی و اجتماعی در کشور هستند، فضای منفی ایجاد کند و این موضوع می‌تواند برای آنها پیامدهای منفی به همراه داشته باشد.

فرشید یزدانی در گفت و گو با ایسنا، ادامه می‌دهد: سریالهای خانگی مخاطبانی دارد و موضوعات و نوع نگاه به قشری چون کودکان آسیب دیده بازتابهایی با اثر به شدت منفی به دنبال خواهد داشت. 

یزدانی با اشاره به این سریال که از کودکان کار به صورت "باند" تصویرسازی کرده است، می‌افزاید: ممکن است بعضا کودکان کار به صورت جمعی باشند اما جمعی بودن آنها به صورت خانواده است. اساسا تصویر از این افراد که آنها جیب‌بری می‌کنند یا سر مردم را کلاه می‌گذارند و موادمخدر توزیع می کنند، تصویر صحیحی نیست. قریب به اتفاق این کودکان افرادی هستند با خانواده هایی فقیر که این فقر نیز ناشی از سیاست‌های غلط جامعه است که مجبور شده‌اند برای تداوم زندگی خود و خانواده‌هایشان کار کنند وگرنه هیچ پدر و مادری حاضر به این نیست که فرزندش از تحصیل باز بماند و در جامعه کار کند. 

مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق کودکان تصریح می‌کنند: این کودکان و خانواده‌های آنها مجموعه‌ای از آسیب‌ها را تجربه می‌کنند و به جای پرداختن به حل مسائل آنها، فیلمی ساخته می‌شود که آنها را باندهای سیاهی تعریف می‌کنند که در ذهن هر فردی این موضوع که باید با آنها برخورد شود، شکل می‌گیرد.

وی در ادامه در پاسخ به سوالی درخصوص فرهنگ‌سازی در برخورد با کودکان کار توضیح داد: باید این موضوع مورد بررسی قرار گیرد که کار کودکان از کجا شروع می‌شود و چه اتفاقی رخ می‌دهد که کودکانِ خانواده‌ها مجبور به کار در خیابان و در کارگاه های زیر زمینی هستند، بخشی از ماجرا زیر پوسته شهر است مانند کودکانی که در کارگاه‌های کوچک و تاریک و بعضا کوره‌پزخانه‌ها کار می‌کنند. همچنین این واقعیت که چه اتفاقی رخ می‌دهد که کارِ کودکان ایجاد می‌شود و ما به عنوان شهروند می‌توانیم چه نقشی بازی کنیم؟ باید بیان شود؛ نقشی که می‌توان در این عرصه بازی کرد بحث مطالبه‌گری از حاکمان، سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان است.  

مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق کودکان در بخش دیگری از این گفت‌وگو همچنین این را هم گفت که باید به کار کودکان به عنوان یک «آسیب اجتماعی» که باید حل شود، نگاه کنیم. 

به گزارش ایسنا، اما آنچه از وضعیت تعداد کودکان کار و خیابان در کشور پیداست این است که حدود ۷۰ هزار کودک خیابانی در کشور وجود دارد. به طوریکه حبیب الله مسعودی فرید- معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور درباره آمار کودکان کار ضمن تصریح بر اینکه مسئله کودکان کار جزو مسائل اجتماعی پنهان محسوب می‌شوند، گفته بود طی مطالعاتی که با دانشگاه علوم بهزیستی انجام شده، حدوداً ۷۰ هزار کودک خیابانی در کشور داریم.

وی با تقسیم بندی کودکان کار به چند دسته می‌افزاید: یک‌سری کودکی که ساعاتی از روز خود را برای امرار معاش و یا نبود سرپرست مناسب، در خیابان بگذارنند، کودک خیابانی نامیده می‌شوند. بعضی از کودکان ساعاتی را در خیابان‌ها سپری می‌کنند و بعضی دیگر از کودکان که در ایران تعدادشان خیلی اندک است، به طور کامل در خیابان حضور دارند.

مسعودی فرید به کودکان کار اشاره و اظهار می کند: این کودکان در خیابان حضور ندارند بلکه در کارگاه‌ها هستند و عموما این کودکان شرایط سختی دارند. این کودکان اذعان دارند در مقایسه بین حضور در کارگاه و خیابان، شرایط خیابان برایشان بهتر است؛ زیرا در خیابان یک نظارت عمومی وجود دارد و مورد آزار و اذیت قرار نمی‌گیرند و مردم درباره این کودکان نیز حساسیت پیدا کرده ‌اند و مراقب هستند آسیبی به آن ‌ها وارد نشود.

معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور همچنین بیان کرده است: خیلی از کودکان در کارگاه‌ها کار می‌کنند اما قابل شناسایی نیستند؛ زیرا کارگاه‌های مجاز تحت رصد نهادهای مختلف مانند سازمان تأمین اجتماعی و وزارت کار هستند اما خیلی از این کارگاه‌ها که کودکان را به کار می‌گیرند، مجاز نیستند و اصلاً تابلویی ندارند.

در برخی از آمارهای سازمان بهزیستی نیز اعلام شده است که ۹۰ درصد کودکان کار و خیابانی شناسایی شده در کشور دارای سرپرست هستند.

در این میان تعداد کودکانی که زباله‌گردی می‌کنند نیز رقم قابل توجهی را نشان می‌دهد. به طوریکه براساس آمارهای موجود سال ۹۹، ۱۴ هزار زباله‌گرد در تهران وجود دارد که ۴۷۰۰ نفر از این افراد کودک هستند.

در این راستا مدیرعامل جمعیت حمایت از حقوق کودکان با بیان اینکه حدود ۱۰ درصد از زباله ها با وانت جمع‌آوری می‌شوند، اظهار کرده است: متوسط درآمد زباله گردان‌های چرخی و کتفی نیز حدود ١٩.٣ میلیون تومان و متوسط درآمد ماهیانه آنها ١.۶ میلیون تومان است.

وی همچنین توضیح داده است: سهم عوامل مختلف از ارزش زباله‌ها با کسر سهم جمع آوری شده رسمی عبارت است از ٨.٩  درصد برای شهرداری‌، پیمانکاران ۲۱ درصد، ارباب یا صاحب‌کار ۵۴.۵ درصد، زباله گرد ۱۵.۶ درصد، وانتی ۶.۲ درصد، چرخی ٧ درصد و کودکان تنها ۲.۴ درصد است. این درحالیست که سهم کودکان در میزان زباله گردی یک سوم جمعیت زباله‌گردانها است.